Παναγιώτα Νεοκοσμίδου
6 Μαΐου 2018Εκπαιδευτικός-Κοινωνική λειτουργός-Msc στη διαπολιτισμική εκπαίδευση –Med στις επιστήμες της αγωγής –Υπ. Δρ. Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Το δικαίωμα του εκλέγειν & του εκλέγεσθαι στα ανάπηρα άτομα ή στα άτομα με αναπηρία
Θεματική: Θέματα Κοινωνικής & Πολτικής Ανθρωπολογίας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το πλαίσιο αντιλήψεων που η κοινωνία προσεγγίζει τα άτομα με αναπηρία καθορίζει και τη συμπεριφορά που υιοθετεί απέναντι σε αυτά. Το ιατρό-κεντρικό μοντέλο ακολουθώντας τα απομεινάρια μια τιμωρητικής ηθικής διάστασης της έννοιας η οποία αναπαράγει την παθογένεια και την ενοχή εγκλωβίζει το άτομο σε μια θέση αδυναμίας αναδεικνύοντας τις μειονεξίες και όχι τις ικανότητές που αυτό έχει. Από την άλλη το κοινωνικό μοντέλο μετατοπίζεται έντονα από αυτή την αντίληψη, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι η αναπηρία αυτή καθαυτή που αποτελεί το πρόβλημα αλλά η μη ετοιμότητα της κοινωνίας να εντάξει στον ιστό της ισότιμα τα εν λόγω άτομα. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει την ισότιμη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ένα από τα αδιαμφισβήτητα δικαιώματα είναι αυτό του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Ο αποκλεισμός από το συγκεκριμένο δικαίωμα καθιστά την κοινωνία ανεπαρκή και βαθιά άδικη καθώς στερεί τη δυνατότητα των προσωπικών πολιτικών επιλογών σε μία βάση ισοτιμίας και αυτοδιάθεσης. Η πραγματικότητα καταδεικνύει ότι εκατοντάδες χιλιάδες των ατόμων με αναπηρία δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στερώντας τις ίσες ευκαιρίες για μία θέση στην πολιτική ζωή.