Παρουσίαση σειράς “Philosophia Ancilla” της Σαΐτα Publications

Παρουσίαση σειράς “Philosophia Ancilla” της Σαΐτα Publications από τον Ηρακλή Λαμπαδαρίου και τον Κωνσταντίνο Γεωργιάδη.

Οι εκδόσεις της Σαΐτας προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες έκδοσης βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή. Η ομάδα της Σαΐτας προσφέρει τις υπηρεσίες της σε εθελοντική βάση, προσφέροντας τη δυνατότητα σε νέους κυρίως συγγραφείς να αποκτήσουν χωρίς κόστος μια ολοκληρωμένη έκδοση του έργου τους, με αριθμό ISBN και επαγγελματική από κάθε άποψη παρουσίαση.

Η νέα σειρά “Philosophia ancilla” των εκδόσεων Σαΐτα προορίζεται κυρίως για την έκδοση επιστημονικών συγγραμμάτων διαφορετικών κλάδων, με προοπτική μελλοντικής επέκτασης και σε άλλους τομείς. Ειδικότερα, η πρώτη σειρά θα ονομάζεται “Philosophia ancilla/ Academica” και την πρώτη της έκδοση θα αποτελέσει το έργο του Κωνσταντίνου Γεωργιάδη “Εἰκὼν καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ”.


Ιστοσελίδα Εκδόσεων Σαΐτα

Διαβάστε το  “Εἰκὼν καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ” του Κωνσταντίνου Γεωργιάδη 

Ακολουθεί βίντεο της παρουσίασης:

 

Ο κύκλος του νερού-ανακύκλωση, ένα παράδειγμα διεπιστημονικής προσέγγισης διαχείρισης φυσικού πόρου

Ημερομηνία: 22/05/2015

ΘέμαΟ κύκλος του νερού-ανακύκλωση, ένα παράδειγμα διεπιστημονικής προσέγγισης διαχείρισης φυσικού πόρου

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Φιλοσοφία και τεχνολογία

Εισηγητής: Δημήτρης Ναλμπάντης, Χημικός Μηχανικός, ΜSc. Μηχανικών Πετρελαίου


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα Μαθηµατικά ως γλώσσα της φύσης: η πλατωνική θέση και οι νεώτερες εκδοχές της

Ημερομηνία: 23/05/2015

ΘέμαΤα Μαθηµατικά ως γλώσσα της φύσης: η πλατωνική θέση και οι νεώτερες εκδοχές της

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Φιλοσοφία και μαθηματικά

Εισηγητής: Παναγιώτης Σωτηρόπουλος, Μαθηματικός, Δρ. Επιστημολογίας


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Θα προσπαθήσουµε να σκιαγραφήσουµε τις επιβιώσεις της πλατωνικής φιλοσοφίας για το σύµπαν των µαθηµατικών οντοτήτων στη σύγχρονη µαθηµατική Φυσική. Τα ερωτήµατα, που αποτελούν σηµείο εκκίνησης του φιλοσοφικού στοχασµού, ανατρέχουν στις προϋποθέσεις θεµελίωσης µιας ρεαλιστικής ερµηνείας των µαθηµατικών οντοτήτων: Αφού οι µαθηµατικοί νόµοι που χρησιµοποιούνται στη Φυσική εγκυρώνονται µέσα από µια πειραµατική διαδικασία, γιατί αµφισβητείται η ύπαρξή τους ως ανεξαρτήτων οντοτήτων από τη δική µας παρουσία; Μήπως αµφισβητούµε τη ρεαλιστική εκδοχή γιατί τα Μαθηµατικά αποτελούν προϊόν της ανθρώπινης σκέψης; Η ανάλυση του οντολογικού καθεστώτος των µαθηµατικών στον Πλάτωνα είναι η προϋπόθεση για την κατανόηση της ρεαλιστικής εκδοχής στη νεώτερη µικροφυσική και µακροφυσική. Ο µαθηµατικός ρεαλισµός στη Φυσική πρεσβεύει ότι ο αισθητός κόσµος ανάγεται εξ ολοκλήρου ή εν µέρει στα Μαθηµατικά, ανεξάρτητα από την παρουσία της ανθρώπινης σκέψης. Η πλατωνική αντίληψη για τα Μαθηµατικά επιτρέπει την κατανόηση των θεµελίων της σύγχρονης Φυσικής, πιο συγκεκριµένα τη µηχανική αντίληψη της φύσης στους κλασικούς (Γαλιλαίο, Ντεκάρτ, Χάϊζενµπεργκ). Η επίδραση αυτή είναι έµµεση και διαµεσολαβηµένη από µετασχηµατισµούς στην αρχική πλατωνική εκδοχή του µαθηµατικού ρεαλισµού. Η ανάγνωση του βιβλίου της φύσης προϋποθέτει κατά τον Γαλιλαίο τη γνώση των γραµµάτων, δηλαδή των µαθηµατικών οντοτήτων, όπως και τους κανόνες της γραµµατικής, δηλαδή τους µαθηµατικούς νόµους. Η καινούργια θέαση του µαθηµατικού σύµπαντος που επαγγέλλεται το αναγεννησιακό πνεύµα, προέρχεται από µια σύνθεση των δύο πλατωνικών απόψεων για τη µαθηµατική Φυσική. Για τον Descartes τα Μαθηµατικά κατέχουν ένα ενδιάµεσο καθεστώς ανάµεσα στη mathesis universalis και τη Φυσική. Τόσο ο Γαλιλαίος όσο και ο Καρτέσιος συγκλίνουν µε σιγουριά στη χρήση των µαθηµατικών για τη µελέτη της φύσης. Στη σύγχρονη µαθηµατική Φυσική ο Θεός δεν είναι πλέον εγγυητής της αλήθειας και της εγκυρότητας της εφαρµογής των µαθηµατικών στη Φυσική. Το ερώτηµα λοιπόν είναι αν ο σύγχρονος µαθηµατικός ρεαλισµός διαθέτει άλλο τρόπο θεµελίωσης των προϋποθέσεων του και αν η ριζοσπαστική εκδοχή του µαθηµατικού ρεαλισµού, σύµφωνα µε την οποία οι νόµοι που περιγράφονται από τη Φυσική είναι συµφυείς προς τη φύση, είναι ακόµη υπερασπίσιµη. Το μποζόνιο του Higgs όπως ο πλανήτης Ποσειδώνας και τα ραδιοκύματα προβλέφθηκαν με τον ίδιο θεωρητικό εργαλείο, τα μαθηματικά. Μπορούμε παρόλα αυτά να ισχυρισθούμε ότι η δομή της φύσης μπορεί να περιγραφεί με τρόπο ικανοποιητικό από το μαθηματικό φορμαλισμό και αν η απάντηση είναι καταφατική ποιος είναι η πλέον εναργής επιστημονικά μαθηματική γλώσσα περιγραφής της φύσης; Απ την άλλη οι μαθηματικές οντότητες (ομάδες, πολλαπλότητες, συναρτήσεις …) διαφέρουν από τις οντότητες των οποίων την ύπαρξη βεβαιώνει η φυσική (ηλεκτρόνια, μαγνητικά πεδία, φωτόνια); Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι συμφυής με την προσπάθεια κατανόησης της «παράδοξης» αποτελεσματικότητας των μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες.

Ο λόγος δια τη χρυσή τομή (Μοντελοποίηση: νέα τέχνη στην φαρέτρα)

Ημερομηνία: 23/05/2015

ΘέμαΟ λόγος δια τη χρυσή τομή (Μοντελοποίηση: νέα τέχνη στην φαρέτρα)

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Φιλοσοφία και μαθηματικά

Εισηγητής: Θωμάς Βουγιουκλής, Καθηγητής Μαθηματικών ΔΠΘ


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα Μαθηματικά προσφέρουν στις άλλες επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών και ανθρωπιστικών, ‘πρότυπα’ τα οποία δίνουν αξιοπιστία και βεβαιότητα στα προβλήματα και τις λύσεις τους. Η προσέγγιση των πολύπλοκων, συνήθως, προβλημάτων γίνεται με ‘προσεγγίσεις’ είτε στην διατύπωση του προβλήματος είτε στη λύση του. Η αυξημένη βεβαιότητα ενός μαθηματικού μοντέλου οδηγεί, πολλές φορές, σε αποφθέγματα-ρητά του τύπου «να βρεθεί η χρυσή τομή». Στην πορεία χάνεται η ουσία και μένει το απόφθεγμα. Όσο μεγάλο ερευνητικό-μαθηματικό άλμα είναι να περάσει κανείς από την ουσία του προβλήματος στο ρητό, άλλο τόσο είναι και το αντίστροφο. Μπορούμε να επαναφέρουμε την αξία της ‘Χρυσής Τομής’; του ‘τετραγωνισμού του κύκλου’; Η μοντελοποίηση είναι μια διαδικασία η οποία στις μέρες μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και αποτελεί έναν νέο κλάδο ο οποίος εμπλέκει σχεδόν όλες τις επιστήμες και όλους τους κλάδους των μαθηματικών. Απαιτείται ευρύτατη και εις βάθος γνώση των διαφόρων επιστημών και συνεργασία διαφόρων επιστημόνων, αυτό δηλαδή που αποκαλούμε διεπιστημονικότητα. Η πολυπλοκότητα του θέματος αλλά και τα εντυπωσιακά-κατανοητά, συνήθως, μοντέλα-πρότυπα, ανάγουν το θέμα στο επίπεδο της ‘τέχνης’. Ακούμε για μοντέλα γραμμικά, μη γραμμικά μέχρι και χαοτικά. Πλειονότιμα και ασαφή (fuzzy). Πώς να εξηγήσεις μια ‘τέχνη’; Βρισκόμαστε σε μια ‘αναγκαία’ ουτοπία ή μια ‘απλή’ πρόκληση όπως τα προβλήματα των θεωρητικών μαθηματικών; Μέχρι και αξιολόγηση ‘αλόγων’ ζητούν από τα μαθηματικά! Τί να σας πω; Δικαιολόγηση-εξήγηση του τίτλου: Αν φ είναι η Χρυσή Τομή, ή θεϊκή αναλογία, ή αρχή της ωραιότητας, ή άκρος και μέσος λόγος τότε ισχύει φ(φ-1)=1, επομένως 1/φ=φ-1, άρα αν θέλεις να βρεις τον λόγο μιας ποσότητας δια την Χρυσή Τομή είναι το ίδιο σαν να την πολλαπλασιάζεις επί 1/φ που είναι το ίδιο να την πολλαπλασιάζεις επί φ-1. Επειδή λοιπόν φ=1,618… άρα αν έχεις ένα ευθύγραμμο τμήμα που έχει μήκος Α και θέλεις να το διαιρέσεις με τη χρυσή τομή, αντί να κάνεις τη διαίρεση με 1,618… μπορείς να το πολλαπλασιάσεις επί φ-1=0,618… Παράδειγμα: αν το ΑΕΠ μιας χώρας είναι Α και θέλεις να βρεις μέχρι πόσο πρέπει να είναι το χρέος ώστε να είναι ‘βιώσιμο’ αρκεί να πολλαπλασιάσεις επί 0,618…, δηλαδή σε ποσοστά αν το χρέος είναι πάνω από το 61,8 % του ΑΕΠ τότε δεν μπορεί να εξοφληθεί με τίποτα! Εντάξει πλάκα κάνω! Όπως και εσείς βαφτίζετε το ‘αποβιώσιμο’, ‘βιώσιμο’!

Σχέση φιλοσοφίας και επιστήμης κατά την ελληνιστική εποχή

Ημερομηνία: 23/05/2015

ΘέμαΣχέση φιλοσοφίας και επιστήμης κατά την ελληνιστική εποχή

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη

Εισηγητής: Ελένη Καραμπατζάκη, Αναπλ. Καθηγήτρια Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μέχρι πρόσφατα ήταν κυρίαρχη η άποψη ότι η πρώτη επιστημονική επανάσταση έλαβε χώρα στη Δύση από την Αναγέννηση και εξής με κύριο χαρακτηριστικό την πλήρη, αν και σταδιακή βέβαια, αποδέσμευση των επί μέρους επιστημών από τον φιλοσοφικό κορμό. Είναι λιγότερο γνωστό , ωστόσο, ότι η πρώτη, αν και περιορισμένη λόγω των πειραματικών ιδιαίτερα αδυναμιών, προσπάθεια διαχωρισμού φιλοσοφίας ως mater scientiarum και επιστημών(ιδίως της αστρονομίας, των μαθηματικών, ακόμη και της μετεωρολογίας και χωρίς τυμπανοκρουσίες και της ιατρικής-ο ιατροφιλόσοφος Γαληνός έζησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα- και κατά ορισμένους μελετητές η πρώτη επιστημονική επανάσταση κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής και της πρώιμης ελληνορωμαϊκής εποχής. Σκοπός της ανακοίνωσής μου είναι η συνοπτική παρουσίαση της πρόσληψης αυτής της σχέσης από φιλόσοφους-επιστήμονες, όπως ο Μέσος Στωικός του 1ου π. Χ. αι. Ποσειδώνιος ο Απαμέας ή Ρόδιος και επιστημόνων, όπως ο Αρχιμήδηςς , ο Ίππαρχος και ιδιαίτερα ο Αρίσταρχος ο Σάμιος. Με τις επιστήμες μέσα στον κλοιό του αριστοτελικού θεωρητισμού, η πρώτη, χωροταξική μπορούμε να πούμε , απελευθέρωση των επιστημών έγινε με την καθιέρωση της πτολεμαϊκής Αλεξάνδρειας και του Μουσείου της ως λίκνου θεραπείας των επιστημών σε αντιδιαστολή προς την φιλοσοφικοκρατούμενη Αθήνα. Έτσι δεν είναι περίεργο ότι φιλόσοφοι-επιστήμονες, όπως ο Ποσειδώνιος, υπέτασσαν την υποθετική μεθοδο φυσικών επιστημών, όπως η αστρονομία και η γεωγραφία, στις μεθοδολογικές, θεωρητικές αρχές της φιλοσοφίας με το επιχείρημα ότι οι επιστήμες παρατηρούν, μετρούν και τελικά περιγράφουν, ενώ η φιλοσοφία παρέχει τις αρχές της αιτιοκρατικής ερμηνείας. Αντίθετα επιστήμονες, όπως ο Αρίσταρχος, ο Ίππαρχος, ο Σέλευκος ο Βαβυλώνιος επεχείρησαν κάτω από το βάρος των εμπειρικών παρατηρήσεων ανεπιτυχώς από ιστορική άποψη να “σώσουν τα φαινόμενα” με τη διατύπωση υποθέσεων, όπως ο ηλιοκεντρισμός και η κίνηση της γης περί τον άξονά της, οι οποίες επαληθεύθηκαν αιώνες αργότερα. Πάντως είναι γεγονός ότι λόγω του ανεκτικού ελληνιστικού συγκρητισμού και της απομάκρυνσης της θρησκείας από τη λογική ερμηνεία του κόσμου, η φιλοσοφία και οι επιστήμες συμπορεύτηκαν για αρκετό διάστημα χωρίς ιδεολογικές και κοινωνικές ακρότητες- το τέλος της Υπατίας ανήκει στην αρχή άλλης εποχής- , έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί απρόσκοπτα η μεγάλη επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος της ελληνιστικής και ελληνορωμαϊκής εποχής.

Η ελληνική κληρονομιά στην επιστήμη

Ημερομηνία: 23/05/2015

ΘέμαΗ ελληνική κληρονομιά στην επιστήμη

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη

Εισηγητής: Στέφανος Τραχανάς, Επίτιμος Δρ. Τμήμα Φυσικής Πανεπιστήμιο Κρήτης


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μύθος, Αττική δραματική ποίηση και η γένεση της Ψυχανάλυσης

Ημερομηνία:24/05/2015

Θέμα: Φιλοσοφία και επιστήμες υγείας

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Μύθος, Αττική δραματική ποίηση και η γένεση της Ψυχανάλυσης

Εισηγητής: Μιχάλης Σωτηρίου, Διευθυντής Ψυχιατρικού Τμήματος Γ.Ν. Καβάλας


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Θεματική περιοχή: Διαθεματική

Είναι ευρύτερα γνωστή η ψυχαναλυτική προσέγγιση δημιουργημάτων και δημιουργών στο πεδίο των Καλών Τεχνών. Στην προφορική αυτή ανακοίνωση παρουσιάζεται η επίδραση του μύθου του αττικού δράματος (τραγωδία) στη γένεση της ψυχανάλυσης. Συγκεκριμένοι σκοποί της παρουσίασης αποτελούν: α) το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε η μοναδικότητα το αττικού δράματος. β) ο μύθος του Θηβαϊκού κύκλου ως αφετηρία έμπνευσης για τον Αισχύλο (Επτά επί Θήβας, τον Σοφοκλή(Αντιγόνη) και τον Ευριπίδη (Ικέτιδες). γ) Ο εστιασμός στο πώς η αττική δραματική ποίηση και συγκεκριμένα ο μύθος των Λαβδακιδών συνέβαλε στην επινόηση από τον Φρόϋντ των βασικών εννοιών της ψυχαναλυτικής θεωρίας και θεραπευτικής πρακτικής (π.χ., οιδιπόδειο σύμπλεγμα). δ)Μια σύντομη συγκριτική ηθική-ψυχολογική-ψυχαναλυτική ανάγνωση της Αντιγόνης του Σοφοκλή ώστε να δειχθεί η διαφορά λογοτεχνικής και ψυχαναλυτικής προσέγγισης αυτού του δράματος. Τέλος, ε) θα παρουσιαστούν τα βασικά στοιχεία της ειδικής θεραπευτικής εφαρμογής, το ψυχαναλυτικό ψυχόδραμα, με επιρροές από το θεατρικό δράμα και την ψυχαναλυτική θεραπεία. Bασικές βιβλιογραφικές πηγές: Andrewes Antony. Αρχαία Ελληνική Κοινωνία. Μεταφ. Ανδρέας Παναγόπουλος. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.Αθήνα,1999. Κουρέτας Δημήτριος. Ψυχανάλυσις-Ψυχιατρική-Νευρολογία. Εκλόγιον εξ ερευνών και μελετών. Εκδόσεις Παρισιάνος, Αθήνα 1975. Κωνσταντόπουλος Μιχάλης. Το Θέατρο του Ασυνείδητου. Η ψυχανάλυση στο φώς της τραγωδίας.Εξάντας,Αθήνα,1990. Μαντωνάκης Ιωάννης. Το Ψυχαναλυτικόν ψυχόδραμα. Αθήναι,1968. Flaceliere Robert. Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, εκδ. Παπαδήμα,1984 Yalom Irvin D. Θεωρία και πράξη της ομαδικής ψυχοθεραπείας, εκδόσεις Άγρα,2006.

Εκτίμηση της επίδρασης των ατομικών διαφορών στην κατανόηση της Χημικής αλλαγής

Ημερομηνία:23/05/2015

Θέμα: Φιλοσοφία και αγωγή

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Εκτίμηση της επίδρασης των ατομικών διαφορών στην κατανόηση της Χημικής αλλαγής, από μαθητές Γυμνασίου και Λυκείων της Καβάλας 

Εισηγητής: Νικόλαος Κυπραίος, Εκπαιδευτικός Β/θμιας, Δρ. Χημείας


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ: Θετικές-Τεχνολογικές επιστήμες / Χημεία

ΕΙΔΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ: Προφορική ανακοίνωση

Ένας μεγάλος αριθμός ερευνών εδώ και δεκαετίες, έχει αναζητήσει τα αίτια των δυσκολιών που παρουσιάζει η κατανόηση του φαινομένου της χημικής αλλαγής από τους μαθητές. Οι δυσκολίες αυτές πηγάζουν τόσο από τη φύση του ίδιου του αντικειμένου (Ozmen & Ayas, 2003, Papageorgiou, Grammatikopoulou & Johnson, 2010), όσο και από τις ατομικές διαφορές των μαθητών (Tsitsipis, Papageorgiou & Stamovlasis, 2010), είτε αυτές ερμηνεύονται με τη μορφή ορισμένων ψυχομετρικών μεταβλητών, είτε αφορούν σε κάποια άλλα χαρακτηριστικά όπως η τάξη, η ηλικία ή ακόμη και η κατεύθυνση που ακολουθεί ο μαθητής. Στην παρούσα έρευνα εξετάστηκαν κάποιες γνωσιακές (ανεξάρτητες) μεταβλητές, όπως η τυπική συλλογιστική, η εξάρτηση/ανεξαρτησία από το πεδίο, η συγκλίνουσα σκέψη και η αποκλίνουσα σκέψη. Το δείγμα αποτέλεσαν μαθητές (Ν=374) Β’ Γυμνασίου, Α’ Λυκείου και Γ’ Λυκείου Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης από την πόλη της Καβάλας. Όλοι οι μαθητές συμπλήρωσαν τα ίδια ψυχομετρικά τεστ και ένα ειδικά σχεδιασμένο ερωτηματολόγιο για την κατανόηση της χημικής αλλαγής (εξαρτημένη μεταβλητή). Σύμφωνα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τη διδασκαλία, θα πρέπει να εμφανίζεται βελτίωση στην επίδοση των μαθητών πάνω στην κατανόηση της χημικής αλλαγής όσο βαδίζουμε προς μεγαλύτερες τάξεις (και κατ’ επέκταση μεγαλώνει η ηλικία). Στο πλαίσιο αυτό, έγινε ανάλυση που εστίασε στην επίδραση της ομάδας, ως μία επιπρόσθετη, ανεξάρτητη μεταβλητή. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν ως ένα αρκετά σημαντικό εύρημα ότι δεν επιβεβαιώθηκαν διαφορές στην κατανόηση των μαθητών πάνω στη χημική αλλαγή μεταξύ των διαφορετικών ομάδων, όπως αυτές απεικονίζονται μέσω των ηλικιών και των σχολικών τάξεων, με εξαίρεση τη διαφοροποίηση των κατευθύνσεων στη Γ’ Λυκείου (Kypraios, Papageorgiou, Stamovlasis, 2014). Το γεγονός αυτό δεν ήταν αναμενόμενο με βάση τα μέχρι τώρα βιβλιογραφικά δεδομένα (Stavridou & Solomonidou, 1998, Solsona et al., 2003). Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει βελτίωση μεταξύ των διαφορετικών ομάδων στην επίδοση, με εξαίρεση την περίπτωση της θετικής κατεύθυνσης της Γ΄Λυκείου. Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι και τα τρία χαρακτηριστικά των ομάδων (κατεύθυνση, τάξη, αλλά κυρίως η ηλικία) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επίδοση των γνωστικών μεταβλητών, αλλά δεν είχαν αντίστοιχη επίδραση στην εξαρτημένη μεταβλητή. Οι ηλικιακές ομάδες αντιπροσωπεύονται από τα διαφορετικά επίπεδα τάξεων και κατά συνέπεια, αποτελούν έμμεση εκτίμηση για την επάρκεια της διδασκαλίας και του προγράμματος σπουδών. Προκύπτει λοιπόν ένα ζήτημα αναφορικά με τη διδασκαλία και το πρόγραμμα σπουδών που υιοθετείται. Χρήσιμα συμπεράσματα προκύπτουν και από τα αποτελέσματα που έδειξε το ερωτηματολόγιο της χημικής αλλαγής. Ελάχιστοι μαθητές εμφάνισαν μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη νοητική αναπαράσταση της χημικής αλλαγής. Ήταν εμφανής η απουσία ενεργειακών αντιλήψεων αλλά και η ελάχιστη χρήση του όρου ενέργεια. Οι μαθητές ακόμη και όταν έκαναν χρήση κάποιων επιστημονικών ορολογιών, αυτή γινόταν με μηχανιστικό τρόπο. Ιδιαίτερα οι μαθητές που φοιτούν στο Λύκειο, μαθαίνουν μόνο ότι θεωρείται θέμα εξετάσεων: «διαβάζεται μόνο ότι αξιολογείται». Οι συνέπειες αφορούν όχι μόνο στους καθηγητές φυσικών επιστημών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και των υπολοίπων βαθμίδων. Παράλληλα, αποτελούν απαραίτητη πληροφορία και για όλους εκείνους που εμπλέκονται στον σχεδιασμό προγραμμάτων σπουδών και εκπαιδευτικών βιβλίων. Το γεγονός ότι, παρόλο που εμφανίζεται βελτίωση στις επιδόσεις των μαθητών όσο μεγαλώνουν πάνω στους γνωστικούς παράγοντες, δεν υπήρχε ανάλογη βελτίωση και στον τρόπο που κατανοούν το φαινόμενο της χημικής αλλαγής εγείρει το ερώτημα: μήπως το θέμα της κατανόησης της χημικής αλλαγής δεν είναι τόσο αναπτυξιακό, αλλά κατά βάση, εκπαιδευτικό; Ενδεικτική Βιβλιογραφία Kypraios, N., Papageorgiou, G., & Stamovlasis, D. (2014). The role of some individual differences in understanding chemical changes: A study in secondary education. International Journal of Environmental and Science Education, 9(4), 413- 427. Ozmen H. & Ayas A. (2003), Students’ difficulties in understanding of the conservation of matter in open and closed system chemical reactions, Chemistry Education: Research and Practice, 4(3), 279-290. Papageorgiou G., Grammaticopoulou M. & Johnson P.M. (2010), Should we teach primary pupils about chemical change?, International Journal of Science Education, 32(12), 1647-1664. Solsona, N., Pla, J., Izquierdo, M. & De Jong, O. (2003), Exploring the development of students’ conceptual profiles of chemical change. International Journal of Science Education, 25(1), 3-12. Stavridou, H. & Solomonidou, C. (1998), Conceptual reorganization and the construction of chemical reaction concept during secondary education. International Journal of Science Education, 20(2), 205-221. Tsitsipis, G., Stamovlasis, D., & Papageorgiou, G. (2010). The effect of three cognitive variables on students’ understanding of the particulate nature of matter and its changes of state. International Journal of Science Education, 32(8), 987-1016.

Μαθηματικά και τέχνη

Ημερομηνία:22/05/2015

Θέμα: Μαθηματικά και τέχνη

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Φιλοσοφία και αισθητική

Εισηγητής: Βασιλική Βασιλειάδου, Μαθηματικός, Μτπ. ΑΣΠΑΙΤΕ


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σχέσεις δυτικής και ανατολικής μουσικής: τα αίτια του συγκερασμού και τα κοινά σημεία των δύο μουσικών συστημάτων στον σύγχρονο κόσμο

Ημερομηνία:22/05/2015

ΘέμαΣχέσεις δυτικής και ανατολικής μουσικής: τα αίτια του συγκερασμού και τα κοινά σημεία των δύο μουσικών συστημάτων στον σύγχρονο κόσμο

Θεματική ενότητα συνεδρίου: Φιλοσοφία και αισθητική

Εισηγητής: Δημήτριος Γιαμαλής, Μουσικολόγος, MSc. Πληροφορικής ΕΑΠ


ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ